Punthoofd van Fabeltjesland.

Een ballonnetje dat danst in de wind. Laat er negenennegentig (geen windjes, ballonnetjes) tegelijk los en je hebt een protestsong tegen de oorlog. Ooit lang geleden toen Frans Timmermans slechts nog een klein maar al wel een heel vervelend manneke was en de ouders van Jesse Klaver helaas geen ballonnetjes gebruikten, werden ballonnen vooral geassocieerd met kinderen en feestelijkheden. Maar ballonnen en feestelijkheden zijn door GroenLinks, D66 en onze Klimaclown Frenske inmiddels allang verboden en daarom zie je ze niet meer. Ballonnen.

Nou ja, bijna niet meer. Nu duiken er overal ineens hele grote ballonnen op. Spionageballonnen. En die komen natuurlijk uit China. Het land dat zo’n beetje iedere burger tot op het schaamhaartje nauwkeurig weet te volgen, z’n spionagesoftware zo’n beetje in ieder denkbaar product ter wereld heeft gefrommeld, stuurt ballonnen de lucht in om te spioneren.
Heel hoog, ‘über den wolken’. Exact boven de USA en dat land van Jesse’s halfbroertje, Trudeau. Onopgemerkt door satellieten die normaal gesproken een speld in uw hooiberg weten te vinden.

De wereld had blijkbaar weer even wat afleidingsnieuws nodig, want die aardbeving in Zuidoost-Turkije was ook alweer een week oud en begon de oorlog in Oekraïne op een irritante wijze te verdringen van de propagandapagina’s van onze Belgische systeemkrantjes. De infantiliteit en goedgelovigheid gaan langzaam over in een vorm van totale krankzinnigheid, waarbij je je werkelijk gaat afvragen of er iets mis is met de intelligentie van de mens.
De WHO spreekt hierdoor al over een domheidspandemie en Marc van Ranst heeft de uitnodigingen voor de cursus “Hoe verkoop je een pandemie” (hij kreeg er zelfs een Eredoctoraat voor van de UvL) alweer verstuurd aan Van Dissel en Osterhaus en schijnt Pfizer z’n eerste vaccins reeds klaar te hebben liggen.
Alleen gooit de New York Times even roet in het eten en ‘sues’ Frau Ursula vanwege haar  ‘kwijtgeraakte’ sms’jes tussen haar en de grote baas van Pfizer ten tijde van een vorige pandemie. Hoewel het kwijtraken van sms’jes op zichzelf ook al is uitgegroeid tot een soort epidemie.

Soms denk je in een tijd te leven van complete nikszeggendheid, waar een volslagen demente en verdwaasde idioot de President van de Verenigde Staten is en regeringsleiders en andere hoogwaardigheidsbekleders bijkans staan te tongen met een criminele acteur in Oekraïne in plaats van een hand te reiken aan de leider van het grootste land ter wereld om een oorlog te voorkomen en weer tegen normale tarieven gas te kunnen kopen.
Nee, dat doet Robje Jetten liever via een omweg en mag u de veel te hoge rekening betalen. En dan heb je nog een koning die ineens de acteur en kok uit gaat hangen om honderd landgenoten uit te nodigen voor en diner. Man, stuur ze naar McDonalds of laat wat bezorgen via Thuisbezorgd, maar doe eens normaal een hou je vrouw gewoon in  de keuken in plaats bij het WEF. Het lijkt wel één of andere sprookjeswereld aan het worden.

Fabeltjesland. Het schoot mij zo ineens te binnen. Deze week is namelijk ook de week van de jaren zeventig bij Veronica en worden de programma’s vanuit het roemruchte zendschip uitgezonden. De generatie Nix mag dan heel via de loopplank even een kijkje komen nemen in het schip, dat veilig en wel aan  kade van de NDSM-werf in Amsterdam.
Maar Veronica -en die andere, ietwat minder tot de verbeelding sprekende piraten uit die tijd- was alleen te ontvangen in het westelijk deel van Nederland en wij hier in het oosten des lands moesten het doen met ‘die ZDF-Hitparade’ en die wandelende tube Prodent, Dieter Thomas Heck die ons doodgooide met de ‘Schlagers’ van Heino, Roy Black en Udo Jürgens. Maar we hadden bij ons toen wel mooi ‘die ARD Sportschau’ met Heribert Fassbender en Fritz von Thurn und Taxis en keken wij naar de Bundesliga, terwijl het westen luisterde naar ‘ÉéntweedrieviervijfzeszevenachtnegenTiiiiiineke’ en meer van dat gejingel.
Tineke (182) kwam deze week ook nog even langs op het schip om een programmaatje te doen. Via de loopplank ging de kist zo naar de andere kant van het dek de plomp in.
Een zeemansgraf.
Lex Harding was ook niet meer te verstaan, maar die wordt z’n hele leven al overstemd door jingles.

Afijn, ik moest daardoor dus even terugdenken aan de Fabeltjeskrant. De tijd waarin de PvdA nog vrij dominant was. Je kon van Joop den Uyl (nee; niet Meneer de Uil) zeggen wat je wilde, maar de man en z’n partij waren er toen nog wel voor de gewone man, de arbeider. Hoewel Drees Sr. daar al sinds eind jaren zestig al anders over dacht en hoewel (of misschien dankzij, het blijft een discussie of iets rechts of links is) Joop in de jaren dertig behoorlijk gecharmeerd was van ene Adolf H. De PvdA is echter sinds Joop den Uyl verworden tot een regentenpartij, waar het pluche en de macht belangrijker werden dan de noden van het volk. Een partij die anno 2023 bij monde van Eerste Kamerlid Mei Li Vos, Poetin bedankt voor het laagste gasverbruik in Nederland sinds 50 jaar. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het energieverbruik overigens ook veel lager en hadden we ook niets te vreten. De PvdA is een oppositiepartij, maar steunt samen met de communisten van GroenLinks natuurlijk gewoon het beleid van de coalitie, die uw pensioen naar de kloten helpt, Groningers de nek omdraait, Toeslagenouders nog verder de vernieling in trapt, u de energietransitie door de strot drukt, iedere week meer dan 700 gelukszoekers het land in laat en voorrang geeft op de woningmarkt vooral liegt en bedriegt.

Ik ben niet zo optimistisch om te denken dat ‘we ze wegstemmen’ straks bij de statenverkiezingen. Het merendeel der Nederlanders is gewoon hardleers zo blijkt ook maar weer uit de peilingen. Of gewoon te dom om voor de duvel te dansen.
En krijgt het dus de leiders die het verdient.
“Stikstof is een deken dat over het land ligt”, aldus Rob Jetten bij het aanschouwen van de ochtendmist over het Fabeltjesland.