OORLOG & VREDE

Verwarrende tijden. Na onder meer Frau Helga Ursula von der Leyden en gezondheidscrimineel Tedros, liepen er afgelopen week in Oekraïne weer een aantal celebs bodybags te tellen inkopen te doen. Want in de hele wereld is schaarste aan van alles, van zonnebloemolie tot (ja, dat worden weer hamsterweken) schijtpapier en dat komt dus allemaal uit Oekraïne.
Nou ja; behalve dan de melk bij Jumbo. Die is schaars omdat het te weinig regent en daarom het gras niet meer groeit. Zoiets. Waarna je dan weer je kleinkinderen moet gaan uitleggen hoe dat dan zit: gras en melk.

Ook kwam beroepsbelastingontduiker Bono geheel in stijl in de metro van Kiev Kyiv Київ een verrassingsoptreden doen. Compleet met een vierkoppig camera- en geluidsteam en zonder bodyguards. “Jullie vechten niet alleen voor jullie vrijheid, jullie vechten voor iedereen die van vrijheid houdt”, aldus de vrijheidsstrijder. Yes, U2 makker.
Iets verderop in dezelfde stad liep Justin Trudeau, de Canadese premier die zich in twee jaar heeft ontpopt van een idealist naar een enge psychopaat (waar kennen we dat van), om in diezelfde stad de Canadese ambassade te heropenen. De deur was nog niet van het slot of Zelensky stond alweer paraat om First Lady Jill Biden te ontvangen. Joe had er ook bij zullen zijn, maar die bleek in Washington in het verkeerde vliegtuig te zijn gestapt en denkt dat ie nog altijd onderweg is.
Jill is in Oekraïne om de vieze onderbroeken van zoontje Hunter op te halen.
Kortom; het was weer een komen en gaan van very important people de afgelopen week, daar in dat gevaarlijke oorlogsgebied.

Een week die bij ons toch al tachtig jaar in het teken staat van oorlog en vrede. En dat daar tussen niet zo veel verschil zit, dat gaf onze eigen premier zelf ook al ongewild aan. “Vrede en vrijheid zijn niet vanzelfsprekend.” Om vervolgens daarna op Twitter te vermelden dat Nederland nog meer zware wapens gaat leveren aan Oekraïne.

‘Oorlog & Vrede’ is overigens ook een meesterwerk van de (oh, ironie) Russische schrijver Lev Tolstoj.
Het boek is nog niet verbrand, mocht u het nog willen kopen.
Een interessante quote uit het boek is afkomstig van één van de hoofdpersonen. Zij deed dit in 1805: “Rusland moet Europa redden, Rusland alleen.” Poetins uitspraak op 9 mei: “De soldaten van het Rode Leger hebben Europa bevrijd en het leven van komende generaties beschermd,” komt dus niet uit lucht vallen.

Zelf waren wij, mevrouw Punthoofd en ik, de afgelopen week nog in Bourtange en Westerbork. Niet dat dit voor ons een meivakantieviering is; het is dat we er in de buurt waren. Dus het was niet VANZELFSPREKEND. Want dat woord wil ik niet meer horen. Iedere hypocriete politicus, klootzak of heks, sprak het die week uit: “VRIJHEID IS NIET VANZELFSPREKEND.” Ga weg!
Bourtange herinnert ons aan de tachtigjarige oorlog. Dus niet aan de oorlog tachtig jaar geleden. Wel even opletten, hé. Een oorlog die tachtig jaar heeft geduurd en waar we, volgens schrijver Thomas Ross, aan het einde daarvan nog geluk hebben gehad, niet in handen te zijn gevallen van Duitsers. Wat dus tachtig jaar geleden alsnog gebeurde. De gevolgen daarvan kwamen heftig binnen bij ons bezoek aan Kamp Westerbork op 4 mei. Meer dan 100.000 joden zijn er vanuit dat kamp per trein gedeporteerd.
En het land dat achteraf vol verzetsstrijders bleek te zitten, liet het gewoon gebeuren.
Als het aan Ursula, Frenske en al die andere EU fanaten, waaronder ook Rutte en Kaag, ligt wordt het uiteindelijke project ‘Groot Europeesch Rijk’ in 2030 alsnog voltooid, maar dan bent u allang een wandelende QR-code, praat u ‘Fruits’ (mix van Duits en Frans) eet u hamburgers van havermout en weet u allang niet meer waar Nederland ooit lag.

Oorlog en vrede. Er valt ook veel geld te verdienen aan dit concept. Waar we op 4 mei de slachtoffers herdenken die oorlog nu eenmaal maakt, vieren we op 5 mei onze vrijheid en staat 6 mei voor de dag waarop we beseffen dat deze vrijheid steeds meer wordt beknot. Niet alleen vanwege onze bedenkelijke 28^ste plaats op de VvMu ranglijst, maar nog meer vanwege de moord op een politicus door een linksradicale milieu fanaat (hoekje GroenLinks) twintig jaar geleden, en waardoor definitief duidelijk werd dat Nederland niet die democratische heilstaat was, zoals in 1997 bezongen door Fluitsma & Van Tijn.

Onderzoekschrijver/romancier Tomas Ross, hierboven al eerder aangehaald, schreef op basis van openbaar verkrijgbare feiten een boek over de moord op Pim Fortuyn, waarbij hij een theorie volgt die voert naar een grote Defensie order (geld, dus) uit die periode: contracten voor de aanschaf van JSF gevechtsvliegtuigen en waar Fortuyn (achteraf terecht) tegenstander van was. Theo van Gogh, die vanwege zijn opvattingen jegens de islam twee jaar later zelf op beestachtige wijze werd vermoord, maakte een jaar daarvoor van het boek een uitstekende film, die op dit moment alleen nog maar bij Pathé te zien is.
De aanloop naar en de moord op Fortuyn is bij mijn generatie genoegzaam bekend. Wil je een korte bloemlezing: kijk hier.
GroenLinks Kamerlid Kauthar Bouchallikht was 7 jaar tijdens de opkomst en ondergang van Pim Fortuyn en is getraumatiseerd door hem. Dom wijf. Je bent zeven.
Als ik Kauthar was zou ik in ieder geval geen hulp gaan zoeken binnen de GGZ, want daar raak je nog verder verward en daar komen alleen maar erge dingen van. Maar ja; verward maar nog wel een mailtje kunnen sturen naar RTL.

Fijne week; dinsdag applaudisseren voor S10, maar neem eerst even een pammetje, een joint of een flinke neut tegen depressiviteit. Om dan zaterdagavond allemaal de blauw-gele vlag te hijsen, want de winnaar is vanzelfsprekend natuurlijk al bekend.
En bedenk: vrijheid is niet vanzelfsprekend logisch.