Kneuterig.

Was deze week op het Binnenhof.
U weet wel, die verzameling historische gebouwen in Den Haag die ooit voor 475 miljoen euro zouden worden verbouwd en nu zo’n 720 miljoen gaan kosten.
Nou, gooi er nog maar even een 10% ‘post onvoorzien’ (archeologisch onderzoek), prijsstijgingen, extra onderzoek, nieuw onderzoek, verborgen gebreken (in eeuwenoude gebouwen), nieuwe architect, andere bouwmeester en diverse nacalculaties (zoals onvoorzien archeologisch onderzoek, want in dit land betaal je alles twee keer) tegenaan, dan weet je één ding zeker: het mag een godswonder heten als de totale kosten onder de één miljard blijven.

Normaal bevindt zich hier dus het parlement en een deel van de Raad van State, zeg maar het hart van de Nederlandse politiek, maar rondom de Hofvijver hangen alleen blauw-gele vlaggen en op één van de torens wappert zelfs de vlag van Fransje Timmermans: blauw met gele sterren.
Het rood-wit-blauw, in welke volgorde dan ook, is ver te zoeken.
Ook niet aan het Noordeinde.
Daar had iemand voor de grap de Griekse vlag geplant.
Humor.

Ik keek, samen met een stel stomverbaasde Japanners naar het Torentje.
Het kleinste plekje op het hele Binnenhof waar notabene de hoogste politieke bestuurder van Nederland, de minister-president, zijn kantoor heeft. Het heeft iets kneuterigs (niet geheel toevallig ligt de Kneuterdijk aan de overkant van de Hofvijver) en tegelijkertijd ook weer typisch Nederlands. Rutte kwam en komt (nog een hele tijd, geloof me) op de fiets, eet een appeltje, bekertje koffie en woont in een al net zo kneuterig appartementje in het Haagse Benoordenhout.
Niet dat de appartementen het daar onder de huurgrens doen, maar het is zeker voor een VVD-er en tevens de minister-president van Nederland, wiens vrindje Jort Kelder zelfs nog een rianter optrekje heeft, toch niet wat je er van verwacht.

Je zou toch denken dat Rutte z’n flatje tien jaar geleden al had verruild voor het Catshuis. Net zoals Downingstreet 10 de officiële ambtswoning van de Britse premier is, is het Catshuis dat voor de Nederlandse premier.
Maar nee, ook hier weer die enorme kneuterigheid.
Gewoon blijven wonen in zo’n portiekflat, fiets voor de deur en de 20 jaar oude Saab onder de bomen vol laten schijten door lachende Guust Flater meeuwen.

Enfin, die Japanners dus, waren driftig met elkaar in gesprek en uit hun gebaren maakte ik op dat ze over een dik persoon spraken, daarbij wijzend op het Torentje waarin dan kennelijk de Grote Baas van Nederland zou moeten zitten.
Ze lachten zich bijna een harakiri.
Een vriendelijke Hagenees vermoedde blijkbaar dat ze meenden voor Paleis Noordeinde te staan en het daarbij over onze Koning Willem hadden.
Maar toen haalden ze allemaal tegelijk hun Samsung Galaxy S23 Ultra tevoorschijn met het portret van Frans Timmermans en riepen “plessiedent, plessiedent” en wezen daarbij  hard lachend op het torentje: “Don’t fit!”

Opeens realiseerde ik me wat de impact is van nepnieuws.
Wanneer de media maar voortdurend spreken over wie er straks de nieuwe premier gaat worden, gaan hier alle domme mensen (=iedereen behalve Schimmeldwerg) denken dat we inderdaad stemmen op een premier.

Alsof er een wet is die bepaalt dat de lijstrekker van een politieke partij vanzelfsprekend ook de gedoodverfde premier is bij verkiezingswinst.
Alsof wij in Nederland überhaupt een regering kiezen.
In dit land stemmen we altijd nog op personen die, hoe vreemd dit na dertien jaar Rutte ook mag klinken, door het volk afgevaardigd te worden om hun belangen, hoe divers ook, te behartigen en te vertegenwoordigen.

Vaak is dit in de meeste gevallen degene boven aan een lijst met mensen die zich hebben verenigd in een partij. Wel zo overzichtelijk, maar ieder lid van de volksvertegenwoordiging dient te stemmen zonder last. Dat betekent dat volksvertegenwoordigers zich niet mogen laten beïnvloeden om voor of tegen een voorstel te stemmen: formeel hebben zij dus een onafhankelijke positie. Het meewegen van meningen van anderen binnen je partij is daarom heel wat anders dan het volgen van de fractie-kadaverdiscipline die er de afgelopen jaren heerste binnen de coalitiepartijen; tassendragers, baantjesjagers en hielenlikkers.

Daarmee kwam de democratie behoorlijk onder druk te staan en zijn er sinds 2020 (Corona-jaar) wetten op bijna dictatoriale wijze doorheen gejast, de laatste twee jaar met de hulp van de huidige Kamervoorzitter, die er -in navolging van vele anderen die hier gewillig aan meewerkten- nu ook de brui aan geeft.

Die Japanners weten ook wel hoe het werkt. Ook hun land is, net als Nederland, een parlementaire constitutionele monarchie. Waar al sinds de jaren ’50 van de vorige eeuw dezelfde partij liberale partij aan de macht is…

Ze vinden het daarom des te vermakelijker dat de media in dit land Bolle Frans nu al het Torentje in promoten.
‘Rechtse’ Rutte op de fiets met een appeltje in z’n hand, wonend in een flatje met een platje in Benoordenhout, wordt als het aan onze systeemmedia ligt, vervangen door een man van minstens 150 kilo, wiens eetgewoontes bestaan uit buffetten en Drie Sterren Michelin-voer en woont in een ‘rijtjeswoning’ van minimaal een miljoen euro, ergens in Limburg.
Die past zelfs letterlijk niet in het Torentje.
Dat wordt dus het Catshuis (inclusief catering).
En in het weekend naar Limburg.
Naar z’n rijtjeshuis.
Zijn gezin.
En zijn koempels.

Frans is met 92% van de stemmen en als enige kandidaat ‘gekozen’ door de leden van PvdA en GroenLinks, waarvan ook nog eens een groot deel van beide partijen lid is en daardoor dubbel konden stemmen. Frans bedankte z’n fans -zorgvuldig divers en inclusief samengesteld klapvee geleend van Talpa- met de broek in de bilnaad en beantwoordde de keurig voorgekauwde vragen van een publiek dat zich afvroeg: wie is die man?
Noord-Korea is er niks bij.

Maar helaas, zoals ik al zei: Rutte kwam en komt nog een hele tijd, geloof me.
Want zoals onze huidige democratisch gekozen dictator uit dat kleine Torentje al drie keer eerder zei tijdens de wekelijkse persconferentie (en waar wederom geen enkele journalist over doorvroeg): “We kunnen als demissionair kabinet tot in de eeuwigheid door regeren.”
En bij een haperende formatie na de verkiezingen a.s. november zouden Mark en z’n clan sowieso tot de verkiezingen van maart 2028 kunnen aanblijven.

Arme Frenske.
Hij past al helemaal niet in een Tweede Kamer-zetel, waar hij dan ook nog vier jaar moet zitten wachten en twee ton salaris in moet leveren.
“Nondedju!”

Maar misschien denk ik zelf wel te kneuterig.