De krant.

Leest u nog een krant?
En zelfs nog op papier?
Tien tegen één dat het één van de vele volslagen nutteloze en overbodig papier verspillende producties is van die Belgische EU-subsidiefabriek DPG Media, waar het basisbegrip in de journalistieke ethiek: ‘eenzijdige en tendentieuze berichtgeving moet te allen tijde worden vermeden’ allang ten grave is gedragen.

Ze hebben ook veel liever dat u de ‘krant’ online leest, want alles draait bij die uitgaves om ‘clickbaits’.
Misleidende en tendentieuze koppen die u doen verlokken om vervolgens naar een totaal nietszeggend artikel door te clicken, om het zo hoog mogelijk te laten ranken in Google.
Inhoudsloze journalistiek, maar te vaak wel met achterliggende (politieke)bedoelingen of pure beïnvloeding.
Of gewoon totale flauwekul, zoals het AD (en haar regionale titeltjes) regelmatig laat zien:

“Kan een theeglas zomaar knappen? Zo zit het met heet water in een glas.”

“Moet je je handrem gebruiken bij een auto met automaat?”

“Kun je zwanger worden als je sperma doorslikt?”

“Krijg je een stijve penis als het vriest of juist niet? “

Voor dit soort onzin betaalt u en leest u dus een krant, maar ik durf te wedden dat u het zelf niet eens meer door heeft.
U bent een jaar of vier geleden tijdens een pandemie compleet murw geslagen door zoveel eenzijdige berichtgeving, dat u niet eens meer beseft dat ons buitenland intussen kennelijk slechts bestaat uit Oekraïne, Rusland en de USA en zo nu en dan een beetje Frankrijk en Duitsland. En dat de islam écht heel vredelievend is en u, ik en de Joden vooral racistische klootzakjes zijn.

Afijn, het is uw geld en iedereen krijgt nu eenmaal wat ie verdient te lezen.
Ook de lezers van de Azijnbode, die overigens de krant tot in hun kist op driedubbel gerecycled toiletpapier lezen en absoluut niet digitaal, want dan kunnen de Russen en de Chinezen meelezen.

Maar eerlijk is eerlijk; ook ik lees wel eens de krant: De Bonenkampbode, da’s hier bij de Punthoofdjes de naam van Tubantia.
Ooit een gezellige linkse kutkrant, nu een ongezellige D66 kutkrant -en tevens het regionale zustertje van het AD- waar de stukjes altijd met een kwinkslag geschreven zijn, ook al gaat het over persoonlijk leed: “Hoveniersbedrijf graaft z’n eigen graf”,  bij een faillissementsbericht van een met naam en toenaam genoemde regionale ondernemer. Heerlijke corduroybroekenhumor.

Maar ook dit soort stukjes doen het altijd goed, zoals deze week:
“Saxion-student heeft geen geld om tampons te kopen: ‘Dan maar een prop wc-papier’.”
De arme studentes van deze hogeschool kunnen het geld voor tampons of maandverband niet missen. “Ze durven anderen niet te vragen om tampons. Soms gebruiken ze dan maar een prop wc-papier”, aldus Janine Schoeman, medewerker van Saxion Green Office, dat zich inzet voor duurzaamheidsdoelen bij Saxion in Enschede, Deventer en Apeldoorn (en dus ook oog heeft voor studenten met financiële problemen). Die laatste link is ontgaat mij een beetje, behalve natuurlijk dat uiteindelijk iedereen in de financiële problemen terechtkomt dankzij duurzaamheidsdoelen, maar goed.

De schrijnende situatie heeft ertoe geleidt dat Saxion sinds vorig jaar ‘Menstruatieproducten Uitgifte Punten’ (kortweg: MUP’s) heeft.
In elk gebouw bij iedere receptie staat nu een MUP, waar de als vrouw geborenen gratis tampons en maandverband kunnen pakken.
Een MUP.
Ik zou er gewoon een grabbelton van maken, met een gat waarin je dan je hand kunt steken en je niet weet wat je pakt.
En dat je er dan als verassing een Satisfyer uithaalt en dat er dan ineens, net als bij de jackpot in Holland Casino, allemaal lampjes gaan flikkeren (uiteraard in regenboogkleuren) en dat dan plotseling Gerard Joling met het refrein van  ‘Shangri-La’ uit de speakers knalt.

Zo breng je het probleem pas écht onder de aandacht.
Eenmaal reclameman, altijd in de reclame, zeg ik maar.

Daarom vond ik deze week ook de lancering van die nieuwe campagne van onze rijksoverheid tegen seksueel overschrijdend gedrag zo interessant.
Ik ben er dol op, want ik ben opgegroeid met goeie reclamecampagnes en mag er daarom ook best wel iets van vinden, na bijna vijftig jaar te hebben rondgezworven in de reclamewereld.
Waarvan de eerste vijfentwintig het leukst waren, want toen was Gen-Z nog niet geboren en was er nog weinig grensoverschrijdend, behalve creativiteit.
Alles kon. Zoals ook deze teksten uitspreken:

“Leuk jurkje! Wat heb je eronder?”

“Wil jij een drankje? Moet je wel mee naar huis.”

“Jij bent lenig! Is je vriend blij mee zeker?!”

“Kom je dansen? Ik wil je lichaam voelen.”

“Wow 100 squats! Krijg je een lekker kontje van!”

“Je presentatie was goed! Je rokje nog beter…”

Tja, dat waren nog eens tijden. Oh nee, wacht.
Dit zijn de teksten die in grote kapitale neonletters (ja, want reclame, hè? Hoe origineel!) op posters verschijnen die ervoor moeten zorgen dat bepaalde ‘jongeren’ met hun gore tengels van vrouwen afblijven.

Terwijl dit natuurlijk gewoon averechts gaat werken. Het enige wat je hiermee bereikt is dat je die gasten een paar fantastische openingszinnen aanbiedt als ze weer eens en strakke plasser krijgen bij het zien van een blote arm of een bos blond haar en ze -met hun toch al zeer beperkte vocabulaire- de blits kunnen maken met een zestal clichés uit de jaren zeventig of tachtig.
Maar die werden destijds  uitgesproken met een grappig bedoeld en als zodanig ook herkend accent.

Mevrouw Mariëtte Hamer (PvdA, geen lekker kontje) is nu vanwege haar pensioengat ‘Regeringscommissaris seksueel grensoverschrijdend gedrag en seksueel geweld’ en zou gezien haar leeftijd dit beeld ook moeten kunnen herkennen, maar ze was in de jaren tachtig ook lid van de Rooie Vrouwen (vaak niet de meest seksueel aantrekkelijke vrouwen) en had de campagne destijds al kunnen bedenken.

Het zou toen lachwekkend zijn geweest, nu is ie compleet belachelijk.

Gelukkig leest u het allemaal in de krant.