Briefje aan Jan Dijkgraaf.

Beste Jan,

Kreeg ik gisteravond toch voor het eerst je Toetje (van Jan) binnen terwijl ik aan het eten was. Meestal zit ik rond die tijd samen met mijn vrouw nog aan de wijn, alvorens ik mij zoals iedere dag naar de cuisine begeef om de repas de jour te bereiden. Mevrouw Punthoofd doet de kost, ik maak de kost en ben daardoor tegenwoordig ook de grootste onkostenpost. Zo rond mijn zestigste en na wat lichamelijke ongemakjes hebben we hier in goed overleg de rollen omgedraaid. Ze zou er normaal gesproken ook tien jaar langer tegen moeten kunnen dan ik, maar daar trekt het leven zich toch geen moer van aan (desondanks is een visie hebben wel handig, Mark).

Maar gisteravond kwam je Toetje dus binnen tijdens het eten. Niet dat jij te laat was, maar mevrouw Punthoofd was die ochtend al vroeg naar Schiphol vertrokken voor een (normaal gesproken jaarlijks traditioneel) weekje vakantie met d’r zussen. Dit keer naar Napoli (voor het eerst na drie jaar sinds die griep) en ik ben geen solo wijndrinker. Het wijntje smaakt nu eenmaal beter in gezelschap van mijn vrouw.

Dat vertrek ging natuurlijk al met de nodige NS-stress. Na eerst de angst te hebben overwonnen dat Transavia wederom de boel zou cancelen, kwam zondag het bericht binnen over een ProRail netwerkstoring in en rond 020. Nu is een directe NS-treinreis van Enschede naar Schiphol en vice-versa zelfs op een dooie zomerse zondagmiddag al een riskante onderneming (vorig jaar vijf uur onderweg geweest), maar je kon op de vingers van één hand natellen dat je dan nog beter zelf je vlucht kunt cancelen als je nu de trein zou nemen.

Maar goed, je Toetje.
Daarin verrekte je het om te kijken naar Martin van Roozendaal Maarten van Rossem Marcel van Roosmalen en de zoon van Hanneke Groenteman op de plek van VI op SBS6. Die Hanneke kent mevrouw Punthoofd overigens nog van de Vagina Monologen, door haar destijds steevast Pratende Kutten noemde (ze komt uit Glanerbrug, net als die Dennis van je vriend Jan en die BNNVARA jongen, kom hoe heet-ie ook alweer).
Afijn, wij moesten maar zelf kijken zei je, dan hoefde jij het niet te doen.

Dus ik dacht; ik ben alleen, vrouw weg, mag weer zolang opblijven als ik zelf wil en daar komt bij dat ik afgelopen vrijdag ook al de laatste VI miste. Kun je terugkijken, ik weet het, maar ik heb hier op zes hoog ooit laat een voetbalwedstrijd teruggekeken waarvan ik dus de uitslag nog niet wist. Dan juich je na tien minuten en krijg je van boven, beneden, links en rechts verwensingen naar je hoofd geslingerd omdat je club uiteindelijk met 1-3 blijkt te hebben verloren. Sinds die tijd kijk ik geen enkel programma meer terug.

Vrijdagavond vond ik echter een bezoekje aan een voormalige medewerker (44) iets belangrijker dan de laatste VI. De man had kort geleden zijn vrouw (42) en moeder van zijn twee kleine dochtertjes, na een jaar lang vechten tegen een agressieve kanker, verloren. Het leven trekt zich dus inderdaad geen moer aan van leeftijd, onrecht en al helemaal niet van een tv programma. Ik kijk dus niet terug en zeker niet nadat mijn vrouw de ‘hoogtepunten’ al gierend van het lachen ’s morgens bij het ontbijt had verteld.
Glanerbrug, maar dat zei ik al.

Maar gisteravond was er niks. Het was leeg thuis. En dacht ik: “Iedere dag een Briefje, 99-Woorden, een Tegel en ook nog een Toetje.” Ik doe wat Jan vraagt en stuur hem wel een Briefje, waarin ik schrijf wat ik er van vond.

Moet zeggen dat ik het wel leuk had gevonden als Groenteboer (VI grapje) en Marcel nu rechtse grapjes zouden maken. Mijn moeder zei vroeger altijd als haar linkerhand jeukte dat dit dan ‘ontvangen’ betekent. En met rechts gaf je het dan weer uit. Zelf kwam ze begin jaren dertig vorige eeuw vanuit een plaggenhut in Klazienaveen naar de textielfabrieken in Enschede. Haar linkerhand heeft verder weinig gejeukt in d’r leven, hoor.

Van Roosmalen voelde zijn linkerhand jeuken bij SBS6 en zag hier natuurlijk de mogelijkheid, na goed voorbeeld van de Snor en Gijp om zijn boek te promoten. Na de opening in het VI decor floot en klapte het ingehuurde klapvee onder leiding van de floormanager van VI de handen blauw alsof het de 365^ste uitzending van een populaire Amerikaanse talkshow betrof. De leader van ‘Gijs & Marcel’ (Talpa creativiteit) was al van een evenzo slaapverwekkend en amateuristisch niveau en vervolgens zat Groenteboer tien keer per minuut ‘koffie’ uit een lege mok te lurken terwijl Marcel zich vooral ongemakkelijk voelde. Jan Slagter was de ‘hoofdgast’ en lulde wat over die gravinfluencer Eloise en dat in scene gezette ‘racistische’ geleuter op een terras.

Maar die bolle VVD-er Thierry Aartsen, die later aanschoof aan de ‘talkshowtafel’ vatte het hele programma en tegelijkertijd ook de hele politiek samen in een paar woorden: “Het is ook allemaal niet uit te leggen aan SBS6 publiek.”
Zowel Groenteboer als Maarten Gijs als Marcel hoorden het wel, maar ze luisterden niet.
Grachtengordel versus Hart van Nederland. Ook dat zagen we.
Ik ben toen naar bed gegaan, Jan.
Viel in slaap.
Het was half zes toen ik mevrouw Punthoofd naar de auto bracht.
Misschien wordt het morgen beter, maar het wordt toch nooit goed.