Code Oranje.

Deze week is het Klimaatweek en wat gebeurt er: het wordt langzaam maar zeker kutweer.
Maar dat ligt natuurlijk weer niet aan het klimaat. Alleen als de zon schijnt op momenten dat klimaatdrammers vinden dat het schijtweer moet zijn, gaan we allemaal en de hele wereld dood.
Een Klimaatweek.
Wat een eufemisme. D’r gaat al sinds het ontsnappen van dat laboratoriumvirus geen minuut voorbij of je kom dat woord tegen op social media, websites, radiostations in kranten en naar televisie kijk ik om heel veel andere redenen al niet eens meer.
Zelfs in de kroeg en op feestjes lult het volk over windmolens, warmtepompen, zonnepanelen en dat je die investeringen er dan zóóo weer uit hebt.
En iedereen vindt dat dan ook, want je moet vooral deugen, als skinny Thomas met z’n ringbaardje en z’n te witte sneakers onder een donkerblauwe stretch jeans met te korte pijpen loopt te oreren dat ie daarom z’n Tesla gratis kan opladen.
Iedereen knikt als een knipmes en is geïnteresseerd in Thomas. Niemand die durft te zeggen dat ie zelf de poen er niet voor heeft, laat staan dat ie het dan ooit terug kan verdienen.
Ik laat dan vaak in zo’n groepje een hele natte wind en kan je verzekeren dat zoiets het klimaat van het gesprek niet ten goede komt, maar de atmosfeer wel. Ondanks de uitgestoten stikstof en het hoge CO2 gehalte.
Er blijft dan alleen nog maar gezellig volk over.

En als ik gezellig volk bedoel dan heb ik het dus niet over die carnavalssupporters van het Nederlands Elftal.
Al helemaal niet over Harry de Tietenman.
U kent Harry inmiddels wel? Hij was deze week bij Eva (die met die échte twee Harries) maar daar kijkt geen normaal mens meer naar.
In het kort: Harry (achternaam Goudsblom) gaat altijd verkleed in een oranje jurk met daaronder twee dikke neptieten. Sommige mannen vinden dat humor, zelf vind ik het hersenloos puberaal paupergedrag, dat je nog wel eens tegenkomt bij, inderdaad; Oranjesupporters.

Nou weet ik dat u denkt; er lopen toch wel meer mannen in een jurk en in Qatar is het al sowieso een mannenmode.
U heeft een punt. Maar Harry heeft twee grote punten en ik denk dat ze daar in Qatar nu daar juist een punt van zullen maken. Want ja, onze Harry gaat dus inderdaad naar Qatar. Samen met minstens vijftig anderen. En allemaal graties.
Graties op kosten van Qatar en ze krijgen ook nog eens duizenden euro’s zakgeld. Die vijftig mannen hoeven daarvoor alleen maar leuk te doen op Feestboek en te laten zien wat een heerlijk land Qatar is: dat je er lekker koud bier kunt zuipen, ouwehoeren, neuken en kortom gewoon gezellig te bloemetjes buiten kunt zetten en veel zon, zand en zee hebt.
Maar als Harry (of een maatje) ook maar één onvertogen woordje of ongepaste foto op het Feestboek plempt, dan is Harry al z’n poen kwijt en wordt ie linearecta met een Argentijns vrachtvliegtuig naar huis gestuurd.
Harry: “Ik trek mijn outfit gewoon aan, en dan zie ik wel hoever ik kom. Maar ik ga er niet voor in de gevangenis zitten. Als ze zeggen dat ik zo het stadion niet in kom, doe ik het niet.”  En de reden waarom Harry en die andere 49 hoeren heren zich laten fêteren? “Terwijl premier Rutte en koning Willem-Alexander misschien ook gaan, op kosten van de belastingbetaler. Oud-voetballers en influencers worden ingevlogen door sponsors. Waarom zouden wij dan niet gaan?”
Na deze uitspraak krijg begin ik de tietenman wel iets meer te begrijpen. Maar dat wil nog niet zeggen dat ik er begrip voor heb.

Dat heb ik ook niet voor Jumbo. Da’s de gele versie van die blauwe supermarktmaffia, die ons allebei weer gaan trakteren op heel veel zinloos Oranjegeweld de komende tijd. Jumbo heeft al een heel schap met bekende Nederlanders, die over maximaal drie hersencellen beschikken, gevuld om een commercial te maken. Maar bleek men daar nul komma nul maatschappelijk besef te hebben en wordt in het filmpje (je verzint het dus wél) hossende bouwvakkers getoond.
Gelukkig is Jumbo minder inclusief dan AH, anders hadden er ook nog zomaar Sri Lankanen of andere Aziaten tussen staan te hossen.
Mart Hoogkamer had daarvoor al de crematoriumversie geschreven.

Begrip heb ik ook niet voor de vermeende stiefzus van Hugo de Jonge, Christianne van der Wal. Of ze werkelijk familie van elkaar zijn, moeten de ambtenaren van het RIVM maar eens onderzoeken. Die zijn altijd zeer correct met hun op wetenschap gebaseerde feitjes en cijfertjes.
En op één of andere manier weten ze daarbij altijd wel de grootste imbeciel in het kabinet voor hun karretje te spannen om hier een beleid op te gaan voeren.
Zo was daar eerst Hugo de Clown, die daarmee tijdens de laboratoriumgriep honderden opa’s en oma’s de dood in joeg en roeit Christianne nu op haar beurt voor de derde keer met foute stikstofcijfertjes, honderden boeren uit: “Hier baal ik van,” zegt het meiske.

Enfin, ik ga nu snel even pinnen. Moet nog Kerstinkopen doen. Nog los van het feit dat binnenkort door de diesel- en asfaltcrisis waarschijnlijk de schappen leeg zijn, krijg ik straks bij ieder pin-bedrag boven de honderd euro, bezoek van kuchende mannen in lange regenjassen, die willen weten wat ik daarvoor heb gekocht. Dus flaptap ik ieder week tot aan de Kerst vijftig euro, om op deze wijze onder de radar te kunnen blijven en ik uiteindelijk voldoende zwartgeld heb om wijn, whisky, bavette en heel veel andere culinaire heerlijkheden in te kunnen slaan.
Zodat ik in 2023 in ieder geval met een schone lei aan mijn Sociale Kredietpas kan beginnen.
Het ‘bancair sleepnet’. Mede mogelijk gemaakt door Frau Sigrid en haar WEF-ambassadrice Máxima.
Oranje.
Ach, was het nog maar 1988.